کیسه های زیست تخریب پذیر در مقابل کیسه های کمپوست پذیر

سبز شدن دیگر یک انتخاب اختیاری برای زندگی لوکس نیست.این یک مسئولیت اساسی است که همه باید آن را بپذیرند.این شعاری است که ما در اینجا در کیسه بسته بندی Hongxiang از صمیم قلب پذیرفته ایم، و ما مشتاق کار به سمت آینده ای سبزتر هستیم و منابع خود را برای توسعه و تولید جایگزین های سازگار با محیط زیست برای پلاستیک سرمایه گذاری می کنیم.در اینجا ما تفاوت بین کیسه های پلاستیکی زیست تخریب پذیر و قابل کمپوست و همچنین بررسی موارد بازیافتی را توضیح می دهیم.

اتخاذ تصمیمات آموزشی برای راه حل های بسته بندی سبزتر

بسیاری از اصطلاحات جدید در مورد مواد بسته بندی سازگار با محیط زیست و پایدار مطرح شده است که همگام شدن با تعاریف دقیق آنها می تواند گیج کننده باشد.اصطلاحاتی مانند قابل بازیافت، کمپوست‌پذیر و زیست تخریب‌پذیر معمولاً برای توصیف گزینه‌های بسته‌بندی سبزتر استفاده می‌شوند، اما اگرچه این اصطلاحات به جای یکدیگر استفاده می‌شوند، اما در واقع به فرآیندهای مختلفی اشاره دارند.

علاوه بر این، برخی از تولیدکنندگان محصولات خود را به عنوان زیست تخریب پذیر برچسب گذاری می کنند در حالی که اینگونه نیستند.

کمپوست در مقابل بسته بندی زیست تخریب پذیر و قابل بازیافت؟

کمپوست پذیر

زیست تخریب پذیر در مقابل کمپوست دو کلمه ای هستند که اغلب به طور همزمان استفاده می شوند اما در واقع به معنای دو چیز متفاوت هستند.در حالی که زیست تخریب پذیر به هر ماده ای اطلاق می شود که در محیط تجزیه می شود.اقلام قابل کمپوست از مواد آلی ساخته شده‌اند که سپس با کمک میکروارگانیسم‌ها تجزیه می‌شوند تا کاملاً به شکل "کمپوست" تجزیه شوند.(کمپوست یک خاک غنی از مواد مغذی ایده آل برای رشد گیاهان است.)

بنابراین، برای اینکه یک ماده طبق تعریف آن 100% قابل کمپوست در نظر گرفته شود، باید از مواد آلی ساخته شده باشد که به اجزای کاملا غیر سمی تجزیه می شوند.یعنی آب، زیست توده و دی اکسید کربن.همچنین باید تضمین شود که این اجزای غیر سمی به محیط زیست آسیب نرسانند.

اگرچه برخی از مواد می توانند به طور ایمن در خانه شما تجزیه شوند تا در کمپوست باغ شما استفاده شوند، اما به ضایعات غذا یا هسته سیب فکر کنید، همه مواد قابل کمپوست برای کمپوست خانگی مناسب نیستند.

محصولات قابل کمپوست از مواد طبیعی مانند نشاسته ساخته می شوند و به طور کامل به "کمپوست" تجزیه می شوند، بدون اینکه پسماند سمی تولید کنند، زیرا تجزیه می شوند.و همچنین رعایت الزامات سختگیرانه همانطور که در استاندارد اروپایی EN 13432 تعریف شده است.

محصولات قابل کمپوست کاملاً مشتقات گیاهی هستند و برای تجزیه کامل به سطوح بالاتری از گرما، آب، اکسیژن و میکروارگانیسم ها نسبت به آنچه که کمپوست خانگی شما می تواند ارائه دهد نیاز دارند.بنابراین، کمپوست سازی یک فرآیند کنترل شده است که معمولاً در یک کارخانه کمپوست صنعتی اتفاق می افتد.

محصولات قابل کمپوست برای کمپوست خانگی مناسب نیستند مگر اینکه محصول دارای گواهینامه خانگی باشد.برای اینکه هر چیزی از نظر قانونی به عنوان یک محصول قابل کمپوست برچسب گذاری شود، باید گواهی شکسته شدن آن در تاسیسات رسمی کمپوست صنعتی ظرف 180 روز را داشته باشد.

مزایای کیسه های کمپوست پذیر

مزیت اصلی کیسه کمپوست ما این است که حاوی نشاسته نیست.نشاسته به رطوبت حساس است، بنابراین اگر کیسه های استاندارد قابل کمپوست را در شرایط مرطوب (مثلاً داخل سطل یا زیر سینک) بگذارید.آنها می توانند شروع به تخریب زودرس کنند.این می تواند منجر به پایان یافتن زباله های شما روی زمین و نه در کمپوستر شود.

فناوری ما کیسه های قابل کمپوست را ایجاد می کند که ترکیبی از کوپلی استر و PLA (یا به عنوان نیشکر شناخته می شود، که یک منبع تجدید پذیر است).

مزایای کیسه های کمپوست پذیر عبارتند از:

100% قابل کمپوست و دارای اعتبار EN13432.

خواص مکانیکی برجسته و عملکردی مشابه کیسه های پلی اتیلن معمولی و فیلم دارد

محتوای بالای مواد خام منابع طبیعی

قابلیت تنفس عالی

چسبندگی عالی جوهر برای کیفیت چاپ حرفه ای

یک جایگزین سازگار با محیط‌زیست برای فیلم‌ها و کیسه‌های پلی‌اتیلن استاندارد، فیلم تجزیه‌پذیر ما به گونه‌ای طراحی شده است که به طور طبیعی تجزیه شود و دفع آن را آسان‌تر کرده و نیاز به بازیافت یا اشغال فضا در محل‌های دفن زباله را از بین ببرد.

 

قابل تجزیه زیستی

اگر چیزی زیست تخریب پذیر باشد، در نهایت با فرآیندهای طبیعی به قطعات کوچکتر و کوچکتر تجزیه می شود.

وقتی چیزی زیست تخریب پذیر است، زمانی است که یک ماده می تواند به طور طبیعی توسط میکروارگانیسم هایی مانند باکتری ها یا قارچ ها تجزیه شود.این اصطلاح به خودی خود کاملاً مبهم است، زیرا مدت زمان لازم برای تجزیه محصولات را مشخص نمی کند.نکته کلیدی تمایز مواد قابل کمپوست این است که هیچ محدودیتی در مدت زمان تجزیه مواد زیست تخریب پذیر وجود ندارد.

متأسفانه، این بدان معنی است که از نظر فنی، هر محصولی را می توان به عنوان زیست تخریب پذیر برچسب گذاری کرد زیرا بیشتر مواد در نهایت تجزیه می شوند، چه در عرض چند ماه یا صدها سال!به عنوان مثال، تجزیه یک موز ممکن است تا دو سال طول بکشد و حتی برخی از انواع پلاستیک ها در نهایت به ذرات کوچک تجزیه می شوند.

برخی از انواع کیسه های پلاستیکی زیست تخریب پذیر به شرایط خاصی نیاز دارند تا به طور ایمن شکسته شوند و اگر در محل دفن زباله تجزیه شوند، به قطعات پلاستیکی کوچکتری تبدیل می شوند که ممکن است زمان زیادی طول بکشد تا حل شوند و گازهای گلخانه ای مضر تولید کنند.

بنابراین، اگرچه تجزیه به طور طبیعی برای بسیاری از پلاستیک های زیست تخریب پذیر اتفاق می افتد، اما همچنان می تواند به محیط زیست آسیب برساند.اما از جنبه مثبت، پلاستیک های زیست تخریب پذیر بسیار سریعتر از پلاستیک های سنتی تجزیه می شوند که صدها سال طول می کشد.بنابراین، از این نظر به نظر می رسد که آنها گزینه ای بسیار سازگارتر با محیط زیست برای محیط زیست هستند.

آیا پلاستیک های کمپوست پذیر و زیست تخریب پذیر قابل بازیافت هستند؟

در حال حاضر، پلاستیک های کمپوست پذیر و زیست تخریب پذیر قابل بازیافت نیستند.در واقع، اگر به اشتباه در سطل بازیافت استاندارد قرار داده شوند، می توانند فرآیندهای بازیافت را آلوده کنند.با این حال، با توسعه فناوری، کار برای ایجاد محلول های کمپوست پذیر که قابلیت بازیافت نیز دارند در حال انجام است.